Bij binnenkomst in de Brinkhof was het meteen gezellig en levendig druk; allerlei mensen liepen geanimeerd te praten en er heerste een goede sfeer. Weer een hele ervaring na toch lang in overwegend kleine gezelschappen verkeerd te hebben! Het was even zoeken wat de bedoeling was wat betreft het gewenste gedrag: wel/geen mondkapje, afstand en dergelijke, maar al vlot werd gecommuniceerd wat de richtlijnen van de Brinkhof waren, dus een ieder mocht zich vrij voelen om zich tussen gelijkgestemden te begeven.
Gelijkgestemden? Het zou toch om een debat gaan?? Dus als toeschouwster verwachtte ik eigenlijk wel enigszins verhitte discussies, want na maanden nadenken en voorbereiden zou dat zomaar eens kunnen gaan gebeuren, nietwaar?
Niets was echter minder waar in de debatten, die ik bijwoonde: de lijsttrekkers (m/v) waren voornamelijk eensgezind en de standpunten liepen niet al te ver uiteen voor zover ik meekreeg.
Vanuit het publiek werden er wel wat vragen, zorgen en kritische noten richting de lijsttrekkers geuit, maar zij waren goed voorbereid en bleven hoffelijk richting hun ‘concurrenten’.
In de groep van Menne (debat over onder andere woningbouwplannen) waren de mannelijke en vrouwelijke sprekers fifty-fifty verdeeld, maar Joke stond haar mannetje als enige vrouw in haar groep.
Al met al een interessante avond om mee te maken; de Christenunie had waardige verdedig(st)ers van het sociaal-christelijke geluid!