Het eerste half jaar als gedeputeerde
woensdag 31 oktober 2007
Het is nu een half jaar geleden dat het nieuwe College van GS in Drenthe
werd geïnstalleerd. We zijn druk aan de gang met het collegeprogramma. Wat
mijn portefeuille betreft, er wordt intensief gewerkt aan een startnotitie
burgerparticipatie en interactieve beleidsvorming. Er zijn diepgaande
gesprekken gevoerd, er wordt goed nagedacht over de wijze waarop we dat willen
vormgeven en ik heb gemerkt hoezeer dit onderwerp leeft. Er meldden zich
diverse ambtenaren die graag aan het project willen meewerken. Ook in mijn
gesprekken met gemeentebestuurders merk ik dat zij het erg op prijs stellen hierin
te mogen meedenken en dat zij benieuwd zijn naar de gevolgen die e.e.a. zal
hebben voor de samenwerking tussen provincie en gemeenten.
Een ander onderwerp dat veel van mijn tijd vraagt is handhaving. Dat heeft veel te maken met die samenwerking. Daarin moeten we als provincie veel investeren, maar het ging de afgelopen maanden vooral om de handhavingsproblematiek rond het TT-circuit. ChristenUnieleden hebben doorgaans niet zoveel op met alles wat met dit soort sport te maken heeft. Dat neemt niet weg dat het circuit een belangrijke rol speelt in de uitstraling van Drenthe, de ruimtelijk-economische ontwikkeling van het gebied en het stimuleren van sport (al is het dan niet mijn favoriete sport). Het college (ik ook) is van mening dat het circuit daarom mogelijkheden moet hebben om zich verder te ontwikkelen.
Maar dat mag geen ongelimiteerde ontwikkeling zijn. Er zijn grenzen en die worden bepaald door de mate van overlast voor de omgeving, eventuele schade voor het milieu en de negatieve effecten op omliggende bedrijfseconomische activiteiten. En als het om die grenzen gaat, die worden aangegeven in de aan het circuit verstrekte vergunningen. Als verantwoordelijk gedeputeerde handhaving heb ik de taak om die grenzen in de gaten te houden en - zonodig - handhavend op te treden.
Dat betekent (voor mij gelukkig in overdrachtelijke zin) lopen op het slappe koord. Mijn devies is, en dat geldt alle betrokken partijen, ga in gesprek en blijf in gesprek. Een juridische procedure kent bijna altijd alleen maar verliezers.
Andere zaken die aandacht hebben zijn de voorbereidingen op de verbouwing van het provinciehuis, de vervanging van de provinciale dienstauto's en de automatisering. Kortom er is meer dan genoeg te doen.
En last but not least...... alle werkbezoeken, bijeenkomsten, vergaderingen. Het vraagt veel van je, zowel in tijd als lenigheid van geest. Maar het draagt er aan bij dat je niet in de "ivoren toren" blijft zitten, maar contact blijft houden met de samenleving en dat is essentieel.</p>
Een ander onderwerp dat veel van mijn tijd vraagt is handhaving. Dat heeft veel te maken met die samenwerking. Daarin moeten we als provincie veel investeren, maar het ging de afgelopen maanden vooral om de handhavingsproblematiek rond het TT-circuit. ChristenUnieleden hebben doorgaans niet zoveel op met alles wat met dit soort sport te maken heeft. Dat neemt niet weg dat het circuit een belangrijke rol speelt in de uitstraling van Drenthe, de ruimtelijk-economische ontwikkeling van het gebied en het stimuleren van sport (al is het dan niet mijn favoriete sport). Het college (ik ook) is van mening dat het circuit daarom mogelijkheden moet hebben om zich verder te ontwikkelen.
Maar dat mag geen ongelimiteerde ontwikkeling zijn. Er zijn grenzen en die worden bepaald door de mate van overlast voor de omgeving, eventuele schade voor het milieu en de negatieve effecten op omliggende bedrijfseconomische activiteiten. En als het om die grenzen gaat, die worden aangegeven in de aan het circuit verstrekte vergunningen. Als verantwoordelijk gedeputeerde handhaving heb ik de taak om die grenzen in de gaten te houden en - zonodig - handhavend op te treden.
Dat betekent (voor mij gelukkig in overdrachtelijke zin) lopen op het slappe koord. Mijn devies is, en dat geldt alle betrokken partijen, ga in gesprek en blijf in gesprek. Een juridische procedure kent bijna altijd alleen maar verliezers.
Andere zaken die aandacht hebben zijn de voorbereidingen op de verbouwing van het provinciehuis, de vervanging van de provinciale dienstauto's en de automatisering. Kortom er is meer dan genoeg te doen.
En last but not least...... alle werkbezoeken, bijeenkomsten, vergaderingen. Het vraagt veel van je, zowel in tijd als lenigheid van geest. Maar het draagt er aan bij dat je niet in de "ivoren toren" blijft zitten, maar contact blijft houden met de samenleving en dat is essentieel.</p>